آسیب‌شناسی منطقه‌ای -جغرافیایی نقش نخبگان ایرانی در تصمیم‌سازی از دیدگاه سیاستگذاری عمومی

وسعت جغرافیایی ایران سبب شده ساختار سیاست‌گذاری و اداری کشور همواره با این انتقاد روبرو باشد که چرا نخبگان خصوصاً نخبگان ساکن غیر مرکز نقش موثری ندارد؛ لیکن ساختار همواره مورد نقد بوده که گردش نخبگان بیشتر سیاسی بوده تا حرفه‌ای؛ لیکن در این زمینه همواره دو دسته عوامل محیطی و عوامل سازمانی را ذکر می‌نمایند که در دسته نخست شرایط سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، حقوقی و دیوانسالاری حاکم بر جامعه، جزئی از عوامل محیطی هستند که در طراحی ساختارها باید به آن توجه نمود؛ بنابراین در سطح کلان و ملی، نخبگان و متخصصان هر کشور، مهم‌ترین و با ارزش‌ترین سرمایه‌‌های موجود آن کشور، به حساب می‌آیند و ثروت ملی هر جامعه‌ای از لحاظ فکری و عملیاتی هستند.لذا این پرسش اصلی طرح می‌گردد که چگونه با آسیب‌شناسی منطقه‌ای_ جغرافیایی نقش نخبگان ایرانی در تصمیم‌سازی از دیدگاه سیاستگذاری عمومی این توانایی ایجاد می‌شود که راهکارهای اصلاحی ارائه و تحقق یابد؟ به نظر می‌رسد که نخبگان خصوصاً در دیگر نقاط جغرافیایی ایران که به مرکز دسترس کمتری دارند و با هرگرایش فکری نه نقش انحصارگرایانه دارند و نه اینکه بدون اختیار عمل تابع شرایط محیط هستند بلکه با احاطه بر حیطه تخصصی خود این توان را دارند که در کنار دیگر عوامل راهکارهای تأثیرگذار را در تدوین سیاستهای عمومی جامعه (تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری، سیاست‌گذاری و مرحله عملیاتی) ارائه داده تا تحقق یابند